دکتر عباس زاده مشکینی در تحلیلی به بررسی آینده جریان اصولگرایی پرداخت که به صورت سلسله گزارشهایی در موسسه مطالعاتی تحریریه منتشر می شود.

  جلسات مداومی با حضور صاحب نظران علوم سیاسی و روابط بین الملل برگزار می کنیم ، موضوع بحث دو جلسه اخیر " جریان اصولگرایی؛ مقتضیات زمان، الزامات آینده و بازسازی" بود و آقای دکتر شفیعی فر عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی تهران تقبل زحمت نموده بحث نسبتا کامل و علمی پیرامون موضوع ارائه دادند خلاصه این مبحث را برای بهره برداری مخاطبین کانال به شرح ذیل تقدیم می کنیم. برای بازسازی و تحرک مجدد اصول¬گرایی، به نظر می¬رسد در چند حوزه یا موضوع باید تغییراتی صورت گیرد: 1- تغییر افراد و ویترین های جریان اصول گرایی در راستای ریکاوری و بازسازی فکری و تغذیه فکری جریان. بعد از سالها در مصدر قدرت بودن، تمام شدن ابتکار و ذخیرۀ فکری جریان و لزوم بازآموزی نخبگان اصول گرا، واقعیتی انکارناپذیر است. برای تقویت و تجهیز نیروی انسانی، بازگشت به حوزه های آکادمیک و مطالعاتی ضروری است و در کنار جذب و پذیرش نخبگان جوان و جدید، نخبگان پیشکسوت باید برای تعمق و تفکر همراه با فراغ بال جهت رفع خستگی، به پشت صحنه برگردند و خود را بسازند؛ زیرا شرایط زمانه تغییر کرده و بسیاری از افکار و ایده¬های آنها کهنه و فاقد کارایی شده و متناسب با شرایط جدید باید بسته¬های فکری جدیدی پرداخت. 2- بازسازی ادبیات و مفاهیم با غنی کردن انبان فکری و طراحی برنامه و سیاست جدید. پس از اجرای مرحلۀ اول، باید کارِ تدوین سیاستها و برنامه¬های عملیاتی و کاربردی برای یک دولت مطلوب آینده با زوم کردن روی مسائل و مشکلات حوزه های مختلف کشور شروع شود و یک برنامه کامل و سیاستگذارانه آماده شود؛ به گونه ای که به محض به دست گرفتن مجدد قدرت، همه چیز برای شروع کار آماده باشد و نقشه روشنی از مسائل و راه¬حل آنها نزد نخبگان اصول گرا وجود داشته باشد تا بلافاصله کار دولت شروع شود. در همین راستا شناسایی و آماده سازی افراد و نیروهای مورد نظر و تعریف مجدد جایگاه افراد و نیروها (پیشکسوتان، نخبگان و جوانان)، ایجاد هماهنگی بین نیروها و اقشار مختلف، و حتی الامکان رسیدن به رهبر یا شورای رهبری مورد قبول که خود مدعی سمت نباشند و هدفشان اعتلای جناح و گفتمان باشد، گام بعدی است. 3- کشف و استفاده از ابتکارات، روشها و تاکتیکهای جدید در انتخابات بعدی با استفاده از فرایند بازسازی فکری. بی¬شک اشتباه محاسباتی و استراتژی غلط در انتخابات سالهای 1392، 1394 و 1396 از سوی اصول گرایان و نیز کاندیداها و حتی تبلیغات و روش رسانه ای و ارتباطی غلط، ناکارآمد و غیرعلمی، یکی از عوامل اصلی شکست جریان اصول گرا بود که باید جبران شود. 4- سازماندهی و گسترش تشکیلاتی به اقصا نقاط جامعه و دایر کردن سازمان هدایت کننده مداوم و مستمر و مسئولیت¬پذیر که دارای کاریزمای رهبری و مشروعیت در بدنۀ اجتماعی باشد. در این راستا برگزاری جلسات تحلیل و تبیین شرایط و تزریق امید به بدنۀ اجتماعی جریان، اولین اقدام تشکیلاتی و آموزشی در شرایط حاضر است. 5- اجتماعی شدن و اتصال به بدنۀ اجماعی تغییر دیگری است که در چارچوب تشکیلات جدید باید صورت گیرد. اصول¬گرایان باید در شرایط حادّ و مشکل با مردم باشند و کارویژه¬های جدید برای کمک به مردم و حمایت از بدنۀ اجتماعی در مقابل دست اندازی رقیب تعریف کننند و پی گیر خواسته ها و مطالبات جامعه و حل مشکلات مردم از طریق مجاری نفوذ و تأثیرگذار باشند. 6- در برخورد و نحوۀ تعامل اصول گرایان با دولت هم باید تغییر صورت گیرد. سکوت و حتی تأیید تلویحی دولت و عدم انتقاد از آن، بهتر پاسخ می دهد تا سراسیمه و عجولانه، همه سیاستها و برنامه¬های دولت را زیر سؤال بردن و نقّادی رادیکال کردن. دولت روحانی چندان هم تهدید اساسی نسبت به آرمانهای انقلاب و امام نیست و اصول گرایان با بزرگ نمایی تهدید در دام بازی رسانه¬ای رقیب گرفتار می شوند و در شرایط بحرانی، به واکنش ها و تصمیمات نادرست دست می زنند. در حالی که اگر مدتی سکوت کنند، اصلاً تیم رسانه ای و جنگ روانی رقیب، موضوعی برای بازی در عرصه سیاسی افکار عمومی ندارند و باید پاسخگوی عملکرد خود در مقابل مردم باشند و این امر، برای آشکار شدن تضاد درونی ائتلاف شکننده دولت آشکار خواهد شد. 7- جدا شدن و فاصله گرفتن از رهبری و نهادهای مشروعیت ساز نظام مثل سپاه و بسیج و شورای نگهبان و قوۀ قضائیه و .... تحول دیگری است که اصول گرایان باید بپذیرند. اصول گرایان باید بدانند که خودشان کلّ نظام نیستند و خود را عین نظام تلقی نکنند و در مواقعی، به نقد و نصیحت مسئولان و نهادهای حاکمیت بپردازند و نگران تهدید اصل نظام نباشند. اصول گرایان نمی توانند و نباید ضعف و کمبودهای خود را از طریق نهادهای حاکمیت جبران کنند.